Thu, 21 November 2024
Your Visitor Number :- 7254974
ਵੱਖਰੇ ਖ਼ਿਆਲ ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਸੋਚ ਦਾ ਨਾਵਲ ‘ਚੰਦਰਯਾਨ-ਤਿਸ਼ਕਿਨ’ - ਬਲਜਿੰਦਰ ਸੰਘਾ
Posted on:- 01-08-2013
ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਨਾਮ- ਚੰਦਰਯਾਨ-ਤਿਸ਼ਕਿਨ
ਲੇਖਿਕਾ ਫ਼ ਗੁਰਚਰਨ ਕੌਰ ਥਿੰਦ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ- ਚੇਤਨਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ
ਲੇਖਿਕਾ ਫ਼ ਗੁਰਚਰਨ ਕੌਰ ਥਿੰਦ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ- ਚੇਤਨਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ
ਗੁਰਚਰਨ ਕੌਰ ਥਿੰਦ ਇਸ ਨਾਵਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਤਿੰਨ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਇੱਕ ਨਿਬੰਧ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਝੋਲੀ ਪਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ ‘‘ਅੰਮ੍ਰਿਤ” ਅਤੇ ਬਹੁਤੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਔਰਤ ਦਾ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਸਥਾਨ ਪੱਕਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਨੋਦਸ਼ਾ ਦਰਸਾ ਕੇ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਮਾਜਿਕ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਅਜਨਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਹੁੰਦੀ ਸੂਖ਼ਮ ਕਹੀ-ਅਣਕਹੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸੂਖ਼ਮ ਕਾਰਜ ਹੈ।
ਗੁਰਚਰਨ ਕੌਰ ਥਿੰਦ ਕੋਲ ਇਕ ਜਗਿਆਸੂ, ਚੇਤਨ ਅਤੇ ਚਿੰਤਤ ਲੇਖਿਕਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਰੋਕਰਾਂ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਔਰਤ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਰੋਕਰਾਂ ਦਾ ਅਣਮੁੱਲਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ। ਉਹ ਜਨਮ ਅਤੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦੋ ਠੋਸ ਪਹਿਲੂ ਮੰਨਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਅਸਲ ਵਿਚ ਹਨ ਵੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅੰਤ ਮੌਤ ਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਮੌਤ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਜੁੜੇ ਜਾਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਜੁੜੇ ਦੂਸਰੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਮਾਨਸਿਕ ਹਲਚਲ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਇਸਨੂੰ ਚਿੱਤਰਣ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਨੁਭਵ ਹੈ, ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਉਹ ਔਰਤ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹਦੀ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਲਈ ਨਵੇਂ ਜੀਣ ਦੇ ਰੰਗ-ਢੰਗ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਦੂਸਰਾ ਨਾਵਲ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-ਤਿਸ਼ਕਿਨ” ਇੱਕ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਾਵਲ ਹੈ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਿਰਜਣ ਢੰਗ ਸਾਇੰਸ, ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਦਿਲ ਤਿੰਨਾ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾਲ ਨਿਆਂ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਵਖਰੇਵਾਂ ਵੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤੇ ਚੌੜੇ ਵਿਖਿਆਨ ਦੀ ਥਾਂ ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਸਾਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖ ਸ਼ਰੂਆਤੀ ਦੌਰ ਵਿਚ ਅਚੰਭੇ ਭਰਿਆ ਜੀਵਨ ਜਿਉਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਹਰ ਪੱਖ ਤੋਂ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸਾਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਨਣ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਹਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪੁਲਾੜ ਕੇਂਦਰ ਹਨ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕ ਸੌਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬਲਕਿ ਇਸ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖੀ ਭਲਾਈ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ। ਹਰ ਇਕ ਦੇਸ਼ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫਤਾਂ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਚਾਹੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਬਹੁਤਾ ਔਖਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸਾ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਹੁਣ ਵੀ ਪੂਰਾ ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੈ।
ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਪੁਲਾੜ ਵਿਚ ਗਏ ਇੰਡੀਆਂ ਦੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-ਤਿਸ਼ਕਿਨ” ਅਤੇ ਉਸਤੋਂ ਲੱਗਭੱਗ 20 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਚੰਦ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਤੇ ਉੱਤਰੇ ਉੱਪਗ੍ਰਹਿ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-5” ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-5” ਵਿਚ ਪੁਲਾੜ ਤੋਂ ਪਰਤੇ ਦੋ ਪੁਲਾੜ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਤਰੁਣ ਘੋਸ਼ ਅਤੇ ਕਨਿਕਾ ਨਾਇਡੋ ਚਾਹੇ ਉੱਪਰੋਂ ਚੰਦ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਤੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਹੱਸ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੁਲਾੜ ਸ਼ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਾ ਵੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿਚ ਅਤੇ ਪਰੈਕਟੀਕਲ ਤੌਰ ਤੇ ਲੈਕੇ ਵਾਪਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਦੋਵੇ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਾਤਲ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਦੋਵੇ ਕੌਮਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਇਸਦੇ ਕੋਈ ਚਾਨਸ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ। ਇੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਾਤਰ ਪੀ.ਚੈਟਰਜੀ ਦੀ ਅਜਿਹੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕਲੋਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਖੋਜ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਕੋਮਾਂ ਵਿਚ ਪਏ ਪੁਲਾੜ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਤੋਂ ਬਣਾਏ ਜਾਣੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਉਹ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਸਕਣ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿਚ ਬੰਦ ਪਈ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਨਾਵਲ ਜੋ ਨਾਵਲ ਦੇ ਪਾਤਰ ਪੀ. ਚੈਟਰਜ਼ੀ ਜੋ ਇੰਡੀਆ ਦੇ ਪੁਲਾੜ ਖੋਜ ਕੇਂਦਰ ਦਾ ਸਹਾਇਕ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹੈ, ਤੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚਲਦੀ ਹੈ ਨਾਵਲ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਪਾਤਰ ਮਹੀਪਾਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜੋ ਇਕ ਸਧਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਹੈ ਤੇ ਪ੍ਰੋ.ਐਮ.ਪੀ. ਸਿੰਘ ਜੈਨੇਟਿਕ ਇੰਜਨੀਅਰਿੰਗ ਦੀ ਪੀ.ਐਚ.ਡੀ. ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦਾਖਲ ਕਰਾਉਣ ਵੇਲੇ ਉਸਦਾ ਦਾਦਾ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਆਹੋ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਇਹ ਮੇਰਾ ਮਹੀਆਂ ਚਾਰਨ ਵਾਲਾ ਮਾਹੀ ਮੁੰਡਾ ਹੈ! ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਬੜੇ ਵਧੀਆਂ ਮੋੜੇ ਲਾਉਂਦਾ ਜੇ, ਇਹ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਬੜੀ ਮਹੱਤਤਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕਾਨਵੈਂਟ ਸਕੂਲਾਂ ਵੱਲ ਭੱਜ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਹੁਤ ਪਿਛੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਧਨ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ।
ਇਹ ਇਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਪਾਜਿਟਿਟਵ ਸੰਕੇਤ ਵੀ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਇਸ ਨਾਵਲ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵੀ ਠੇਠ ਖੇਤਰੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਅੰਸ਼ ਮੈਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਏ ਤੇ ਇਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਾਝੇ, ਮਾਲਵੇ ਅਤੇ ਦੁਆਬੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਾਸਾਦੀ ਕਥਾ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤਾ ਤਾਂ ਲੇਖਿਕਾ ਹੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਕੀ ਮਨੁੱਖੀ ਕਲੋਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸਫਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪੁਲਾੜ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਦੱਸਕੇ ਮੈਂ ਨਾਵਲ ਦੀ ਮੋਲਕਿਤਾ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਾਰੇ ਆਪ ਸਭ ਇਸ ਨਾਵਲ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਸਮੁੱਚੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਹ ਨਾਵਲ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਮੱਲਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲੇਖਿਕਾ ਗੁਰਚਰਨ ਕੌਰ ਥਿੰਦ ਇਸ ਵੱਖਰੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਨਾਵਲ ਲਈ ਵਧਾਈ ਦੀ ਪਾਤਰ ਹੈ।
ਸੰਪਰਕ 001403-680-3212
ਹਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪੁਲਾੜ ਕੇਂਦਰ ਹਨ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕ ਸੌਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬਲਕਿ ਇਸ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖੀ ਭਲਾਈ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ। ਹਰ ਇਕ ਦੇਸ਼ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫਤਾਂ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਚਾਹੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਬਹੁਤਾ ਔਖਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸਾ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਹੁਣ ਵੀ ਪੂਰਾ ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੈ।
ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਪੁਲਾੜ ਵਿਚ ਗਏ ਇੰਡੀਆਂ ਦੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-ਤਿਸ਼ਕਿਨ” ਅਤੇ ਉਸਤੋਂ ਲੱਗਭੱਗ 20 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਚੰਦ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਤੇ ਉੱਤਰੇ ਉੱਪਗ੍ਰਹਿ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-5” ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ‘‘ਚੰਦਰਯਾਨ-5” ਵਿਚ ਪੁਲਾੜ ਤੋਂ ਪਰਤੇ ਦੋ ਪੁਲਾੜ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਤਰੁਣ ਘੋਸ਼ ਅਤੇ ਕਨਿਕਾ ਨਾਇਡੋ ਚਾਹੇ ਉੱਪਰੋਂ ਚੰਦ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਤੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਹੱਸ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੁਲਾੜ ਸ਼ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਾ ਵੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿਚ ਅਤੇ ਪਰੈਕਟੀਕਲ ਤੌਰ ਤੇ ਲੈਕੇ ਵਾਪਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਦੋਵੇ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਾਤਲ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਦੋਵੇ ਕੌਮਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਇਸਦੇ ਕੋਈ ਚਾਨਸ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ। ਇੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਾਤਰ ਪੀ.ਚੈਟਰਜੀ ਦੀ ਅਜਿਹੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕਲੋਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਖੋਜ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਕੋਮਾਂ ਵਿਚ ਪਏ ਪੁਲਾੜ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਤੋਂ ਬਣਾਏ ਜਾਣੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਉਹ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਸਕਣ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿਚ ਬੰਦ ਪਈ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਨਾਵਲ ਜੋ ਨਾਵਲ ਦੇ ਪਾਤਰ ਪੀ. ਚੈਟਰਜ਼ੀ ਜੋ ਇੰਡੀਆ ਦੇ ਪੁਲਾੜ ਖੋਜ ਕੇਂਦਰ ਦਾ ਸਹਾਇਕ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹੈ, ਤੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚਲਦੀ ਹੈ ਨਾਵਲ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਪਾਤਰ ਮਹੀਪਾਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜੋ ਇਕ ਸਧਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਹੈ ਤੇ ਪ੍ਰੋ.ਐਮ.ਪੀ. ਸਿੰਘ ਜੈਨੇਟਿਕ ਇੰਜਨੀਅਰਿੰਗ ਦੀ ਪੀ.ਐਚ.ਡੀ. ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦਾਖਲ ਕਰਾਉਣ ਵੇਲੇ ਉਸਦਾ ਦਾਦਾ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਆਹੋ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਇਹ ਮੇਰਾ ਮਹੀਆਂ ਚਾਰਨ ਵਾਲਾ ਮਾਹੀ ਮੁੰਡਾ ਹੈ! ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਬੜੇ ਵਧੀਆਂ ਮੋੜੇ ਲਾਉਂਦਾ ਜੇ, ਇਹ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਬੜੀ ਮਹੱਤਤਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕਾਨਵੈਂਟ ਸਕੂਲਾਂ ਵੱਲ ਭੱਜ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਹੁਤ ਪਿਛੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਧਨ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ।
ਇਹ ਇਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਪਾਜਿਟਿਟਵ ਸੰਕੇਤ ਵੀ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਇਸ ਨਾਵਲ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵੀ ਠੇਠ ਖੇਤਰੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਅੰਸ਼ ਮੈਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਏ ਤੇ ਇਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਾਝੇ, ਮਾਲਵੇ ਅਤੇ ਦੁਆਬੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਾਸਾਦੀ ਕਥਾ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤਾ ਤਾਂ ਲੇਖਿਕਾ ਹੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਕੀ ਮਨੁੱਖੀ ਕਲੋਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸਫਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪੁਲਾੜ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਦੱਸਕੇ ਮੈਂ ਨਾਵਲ ਦੀ ਮੋਲਕਿਤਾ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਾਰੇ ਆਪ ਸਭ ਇਸ ਨਾਵਲ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਸਮੁੱਚੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਹ ਨਾਵਲ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਮੱਲਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲੇਖਿਕਾ ਗੁਰਚਰਨ ਕੌਰ ਥਿੰਦ ਇਸ ਵੱਖਰੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਨਾਵਲ ਲਈ ਵਧਾਈ ਦੀ ਪਾਤਰ ਹੈ।
ਸੰਪਰਕ 001403-680-3212
Comments
ਕਿਤਾਬਾਂ
- ਪੰਜਾਬ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਅੰਗ ਸੰਗ
- ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ’ਤੇ : ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਸਫ਼ਰ
- ਪੁਸਤਕ: ਜੀਵਨੀ ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ
- ਅਨੁਵਾਦ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰਦਿਆਂ -ਡਾ. ਵਿਨੋਦ ਕੁਮਾਰ
- ਉੱਨੀ ਸੌ ਚੁਰਾਸੀ: ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਤੇ ਲੇਖ ਡਾ. ਹਰਿਭਜਨ ਸਿੰਘ
- ਜਾਗਦੀ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੀ ਕਲਮ ਦੀ ਘਾਲਣਾ: ''ਗੁਜਰਾਤ ਫ਼ਾਈਲਾਂ''-ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ
- ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਬੇਬਾਕ ਚਿਤਰਦੀ ਲੇਖਿਕਾ ਸੁਧਾ ਸ਼ਰਮਾਂ
- ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਰ ਪਿੰਡ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਸਤੌਜ ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਾਵਲ - ਪ੍ਰੋ. ਐੱਚ ਐੱਸ. ਡਿੰਪਲ
- ਧੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ
- ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ - ਵਰਿੰਦਰ ਕੌਰ ਰੰਧਾਵਾ
- ਘੁਮੱਕੜ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਅਣਗਿਣਤ ਮੁਲਕਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਸਫ਼ਰਨਾਮਾ
- ਅਜਮੇਰ ਸਿੱਧੂ ਦਾ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ –ਸ਼ਾਇਦ ਰੰਮੀ ਮੰਨ ਜਾਏ
- ਚੌਮੁਖੀਆ ਇਬਾਰਤਾਂ : ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਪ੍ਰਾਪਤੀ
- ਦਰਦ ਪੰਜਾਬ ਦਾ
- ਬਰਫ਼ ਵਿੱਚ ਉੱਗੀ ਨਿੱਘੀ ਕਲਮ: ਇਕਬਾਲ
- ਪੁਸਤਕ: ਉਚੇਰੀ ਸੋਚ ਚੰਗੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
- ਪੁਸਤਕ: ਸੂਰਜ ਦਾ ਹਲਫੀਆ ਬਿਆਨ
- ਕਰਮਯੋਗੀ ਪ੍ਰਿੰ. ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਮਾਹਿਲਪੁਰ
- ਪੁਸਤਕ: ਵਿੱਛੜ ਗਿਆ ਭਰਾਵੋ ਮੇਲਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਪਹਿਰਾਵਾ (ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਧਿਐਨ)
- ਪੁਸਤਕ: ਹਿੰਦੂ ਸਾਮਰਾਜਵਾਦ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ
- ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਕੈਨਵੈਸ ’ਚ ਉੱਭਰੀਆਂ ਬਹੁ ਪਰਤਾਂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ:ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਅਦਬੀ ਸੱਚ
- ਪੁਸਤਕ: ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਜਾਦੂਗਰ ਐੱਸ ਅਸ਼ੋਕ ਭੌਰਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਨੀ ਮਾਂ
- ਪੁਸਤਕ: ਕੰਢੀ ਦੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ
- ਪੁਸਤਕ: ਪ੍ਰਿਜ਼ਮ 'ਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਸ਼ਹਿਰ
- ਲਕੀਰਾਂ ਦੇ ਆਰ ਪਾਰ
- ਪੁਸਤਕ: ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ’ਤੇ
- ਡਾ. ਤੇਜਵੰਤ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤਕ-‘ਸੰਵਾਦ ਦੇ ਪਲ’
- ਪ੍ਰਵਾਸ ਕੇਂਦਰਤ ਨਾਵਲਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਠੋਸ ਵਾਧਾ ਹੈ ਜਤਿੰਦਰ ਹਾਂਸ ਦਾ ਪਲੇਠਾ ਨਾਵਲ ‘ਬੱਸ ਅਜੇ ਏਨਾ ਹੀ’
- ਪੁਸਤਕ: 'ਓਥੇ'
- ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਰੂੰਬਲਾਂ-ਰੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅੰਕ
- ਪੁਸਤਕ: ਕੌਣ ਵਿਛਾਏ ਬਹਾਰ - ਤਾਰਿਕ ਗੁੱਜਰ
- ਪੁਸਤਕ: ਭੌਰੇ ਦੀਆਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਰਮਜਾਂ
- ਜੁਗਨੀ: ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ
- ਲਾਲ ਝੰਡੇ ਹੇਠਲੇ ਦਲਿਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ: ਦਾ ਜਿਪਸੀ ਗਾਡੈਸ
- ਪੁਸਤਕ: ਵਧਾਈਆਂ ਬੇਬੇ ਤੈਨੂੰ
- ਪੁਸਤਕ: ਝਾਂਜਰ ਛਣਕ ਪਈ
- ਪੁਸਤਕ: ਪੰਜਾਬੀ ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ (ਸਥਿਤੀ, ਸੇਧਾਂ ਅਤੇ ਮੁਲਾਂਕਣ)
- ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਟ: ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਰਾਜਿਆਂ ਮਹਾਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰਦੀ ਕਿਤਾਬ - ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਪੱਖੋਕਲਾਂ
- ਪੁਸਤਕ ‘ਗੋਲਡਨ ਗੋਲ’ ਦੀ ਗਾਥਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਗ਼ੁਸਤਾਖ਼ ਹਵਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਔਰਤ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਮਾਰਗ
- ਪੁਸਤਕ: ਸਮਕਾਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ : ਨਾਰੀ ਪਰਿਪੇਖ
- ਪੁਸਤਕ: ਅੰਗੂਠਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਅੰਤਰ ਨਾਦ
- ਪ੍ਰਿੰ. ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ: ਲਾਸਾਨੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ
- ਧਰਤੀ ਸਵਰਗ ਕਿਵੇਂ ਬਣੇ?
- ਮਜ਼ਦੂਰ ਇਤਿਹਾਸ ’ਚ ਔਰਤ ਵੀਰਾਂਗਣਾਂ
- ਲੋਕਪੱਖੀ ਤੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਸਾਹਿਤ ਘਰ-ਘਰ ਤੱਕ ਲਿਜਾਣ ਦਾ ਇੱਕ ਯਤਨ
- ਪੁਸਤਕ: ਸਾਡਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨਾਗਰਿਕ ਅਤੇ ਬਾਲ ਅਧਿਕਾਰ
- ਸਕੂਲੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਚੋਣਵੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ
- ਪੁਸਤਕ: ਕਸਮ ਨਾਲ... ਝੂਠ ਨ੍ਹੀਂ ਬੋਲਦਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਟੁੱਟਦੇ ਤਾਰੇ ਦੀ ਬਗ਼ਾਵਤ
- ਮੇਰੀ ਵਾਈਟ ਹਾਊਸ ਫੇਰੀ: ਵਾਈਟ ਹਾਊਸ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਥਾਹ ਪਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ
- ਪੁਸਤਕ ‘ਗਾਥਾ ਗ਼ਦਰੀਆਂ ਦੀ…’: ਕੁਝ ਵਿਚਾਰ
- ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਭਲਾ ਮੰਗਦੀ ਅਤੇ ਸਾਂਝਾਂ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੰਦੀ ਪੁਸਤਕ ‘ਆਲ੍ਹਣਾ’
- ਪੁਸਤਕ: ਸੰਗੀਤਾਚਾਰੀਆ: ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਨਾਭਾ
- ਪੁਸਤਕ: ਮਸਤਾਨੀ
- ਪ੍ਰਦੇਸ ਨੂੰ ਦੇਸ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਚੂਹੇ-ਦੌੜ ਤੱਕ ਫੈਲੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ‘ਬੰਦ ਘਰਾਂ ਦੇ ਵਾਸੀ’
- ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਰੰਗ
- ਪੁਸਤਕ: ਇੱਕ ਗੰਧਾਰੀ ਹੋਰ -ਨਿਰੰਜਣ ਬੋਹਾ
- ਕਿਸਾਨੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਯਥਾਰਥ ਬੋਧ ਦਾ ਬਿਰਤਾਂਤ: ਖ਼ਾਲੀ ਖੂਹਾਂ ਦੀ ਕਥਾ - ਡਾ. ਮਿਨਾਕਸ਼ੀ ਰਾਠੌਰ
- ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਹੋਣਗੇ’- ਬਲਜਿੰਦਰ ਸੰਘਾ
- ਪੁਸਤਕ ਸਮੀਖਿਆ: "ਕਸਤੂਰੀ"
- ਵਿੱਦਿਆ ਤੇ ਵਿਦਿਅਕ ਪ੍ਰਬੰਧ ਪ੍ਰਤੀ ਫਿਕਰਮੰਦ ਹਰ ਸ਼ਖ਼ਸ ਦੇ ਪੜ੍ਹਣਯੋਗ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ -ਗੁਰਮੀਤ ਸੁਖਪੁਰਾ
- ਕਿਰਤੀਆਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ : ਸੰਤ ਰਾਮ ਉਦਾਸੀ
- ਚੁੱਪ ਵਿੱਚੋਂ ਬੋਲਦੇ ਸ਼ਬਦ ‘ਚੁੱਪ ਨਦੀ ਤੇ ਮੈਂ’
- ਗੁੰਬਦ: ਜਸਬੀਰ ਕਾਲਰਵੀ ਦੇ ਅੰਤਰਮਨ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਦੀ ਕਵਿਤਾ -ਸੁਰਜੀਤ
- ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਰਤਕ ਦਾ ਉੱਚਾ ਬੁਰਜ ਸਰਵਣ ਸਿੰਘ
- ਖ਼ੁਸ਼ਕ ਅੱਖ ਦਾ ਖ਼ਾਬ
- ਵੱਖਰੇ ਖ਼ਿਆਲ ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਸੋਚ ਦਾ ਨਾਵਲ ‘ਚੰਦਰਯਾਨ-ਤਿਸ਼ਕਿਨ’ - ਬਲਜਿੰਦਰ ਸੰਘਾ
- ਹਿਟਲਰ ਦੀ ਵਾਪਸੀ { Timur Vermes ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਾਵਲ He’s back} -ਤਨਵੀਰ ਕੰਗ
- ਕਿੱਸਾਕਾਵਿ `ਚ ਵਿੱਲਖਣ ਛਾਪ: ਕਿੱਸਾ ਬਾਗ਼ੀ ਸੁਭਾਸ਼ (ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪਾਰਸ) -ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਬਿਲਿੰਗ
- ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਵਾਦਤ ਨਾਵਲ ‘ਦਾ ਵਿੰਚੀ ਕੋਡ’ - ਤਨਵੀਰ ਕੰਗ
- 'ਸੜਦੇ ਸਾਜ਼ ਦੀ ਸਰਗਮ' ਅਨੂਠੀ ਤੇ ਅਦੁੱਤੀ ਵਾਰਤਕ -ਵਰਿਆਮ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ
- ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੱਟੂ ਦੀ ਪੁਸਤਕ : ਵਿਦਰੋਹੀ ਕਾਵਿ (ਪਾਸ਼, ਉਦਾਸੀ, ਮੁਕਤੀਬੋਧ ਅਤੇ ਨੇਰੂਦਾ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ’ਚ) -ਡਾ. ਰਾਜਿੰਦਰ ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ
- ਬੇਹਤਰੀਨ ਨਾਵਲ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ : The Shadow of the Wind
- ਮੌਲਿਕ ਕਾਵਿ-ਮੁਹਾਵਰੇ ਦਾ ਸਿਰਜਕ : ਜਗਤਾਰ ਸਾਲਮ
- ਨਾਵਲ ‘ਅਣਪਛਾਤੇ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਪਾਂਧੀ’ ’ਤੇ ਇੱਕ ਪੇਤਲੀ ਜੇਹੀ ਝਾਤ